ΤΗ Ι' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους τού Θαυματουργού.

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά, Προσόμοια τρία, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τών ουρανίων τά κάλλη ποθήσας Ένδοξε, καί τώ Χριστώ συνείναι, μετ' Αγίων Αγγέλων, παντοίας τάς βασάνους υπέστης στερρώς, καί τυράννων ωμότητα, καί μαρτυρήσας γενναίως υπέρ Χριστού, συνευφραίνη τοίς Μαρτύρων χοροίς.

Μαρμαρυγαίς ακηράτοις καταστραπτόμενος, τού νοητού Ηλίου, ώ Χαράλαμπες μάκαρ, ολόφωτος εδείχθης Μάρτυς Χριστού, ιερεύς τεννομώτατος, διό Χριστώ συνυπάρχων εν ουρανοίς, υπέρ κόσμου παντός πρέσβευε.

Τών αθλοφόρων χορείαις συναυλιζόμενος, εν ουρανοίς Τρισκάκαρ, παρεστώς τε τή θεία, Τριάδι τή ανάρχω μνείαν ποιου, τών τελούντων τήν μνήμην σου, καί τήν πανσέβαστον κάραν σου ευλαβώς, προσκυνούντων μετά πίστεως.

Δόξα... Ήχος β'

Η Εκκλησία σήμερον πανηγυρίζει μυστικώς, νέαν στολήν ενδυσαμένη, ως πορφύραν καί βύσσον, τό αίμα τού Αθλοφόρου Χαραλάμπους, τούτον γάρ εν ευσεβεία εκ θρεψαμένη, θυσίαν άμωμον δεκτήν καί ευάρεστον, Χριστώ προσήγαγε. Διό ο νικητήν τούτον τών παρανόμων αναδείξας, Χριστέ ο Θεός, καί στεφανώσας καί δοξάσας, καί ημίν κατάπεμψον, ταίς αυτού πρεσβείαις, τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν πάσαν ελπίδα μου εις σέ ανατίθημι, Μήτηρ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην σου.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά προσόμοια.

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Σύμπασα η Ελλάς, ενθέως νύν αγάλλου, κατέχουσα εν κόλποις, τήν σεβάσμιον κάραν, τήν τού Ιερομάρτυρος.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίους αυτού ο Θεός Ισραήλ αθτός δώσει δύναμιν καί κραταίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός

Ω θαύματος φρικτού! ώ τεραστίου ξένου! οστά γάρ τών Μαρτύρων, ιάσεις εκτελούσι, καί θαύματα παράδοξα.

Στίχ. Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται

Στίφει νύν τών Πιστών, καί τής Ελλάδος παίδες, ασπάσασθε προθύμως, τού θείου Χαραλάμπους, τήν κάραν τήν σεβάσμιον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Πάγχρυσε κιβωτέ, καί στάμνε μανναδόχε, Μαρία Θεοτόκε, τόν σόν Υιόν δυσώπει, τού σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον  Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Ως στύλος ακλόνητος, τής Εκκλησίας Χριστού, καί λύχνος αείφωτος τής οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τώ κόσμω, διά τού μαρτυρίου, έλυσας τών ειδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημας.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Μετά τόν Προοιμιακόν, στιχολογούμεν τήν α' στάσιν τού α' Καθίσματος τού Ψαλτηρίου.

Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν τά παρόντα προσόμοια Στιχηρά.

Ήχος πλ. β'

Όλην αποθέμενοι

Όλος εκ νεότητος, ανατεθείς τώ Δεσπότη, τούτον επεπόθησας, και αυτού τοίς ίχνεσιν ηκολούθησας, καθαρθείς πάσης δέ, τών παθών κηλίδος, θείαν χάριν κατεπλούτησας, τελείν ιάματα, καί θαυματουργείν τά παράδοξα, καί Μάρτυς εχρημάτισας, πάσαις προσβολαίς τών κολάσεων, ακλόνητος μείνας, δυνάμει τού τυθέντος εν Σταυρώ, όν εκτενώς καθικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Ήλοις προσηλούμενος, σού τό μακάριον σώμα, τό καρτερικώτατον, αθλητά Χαράλαμπες, καί αήττητον, τήν ψυχήν άτρεπτον, καί τόν νούν άσυλον, διετήρεις συντριβόμενος, θείος γάρ έρως σε, ένδοθεν πλουσίως ανέφλεγε, καί φέρειν τών κολάσεων, άπασαν ιδέαν ηρέθιζε, Μάρτυς αθλοφόρε, Χριστού, τών παθηματωνκοινωνέ, όν παρρησία ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Χαράν τήν υπέρλαμπρον, καί τήν υπέρτιμον δόξαν, αθλήσας κεκλήρωσαι, καί τήν αιωνίζουσαν άγαλλίασιν, Ιερεύ Όσιε, αθλητά τίμιε, Στρστιώτα γενναιότατε, ο τά στρατεύματα, καί τάς παρατάξεις τού δράκοντος, αιμάτων σου τοίς ρεύμασιν, άρδην κατακλύσας τή χάριτι, καί θεία εντεύξει, νεκρούς εξαναστήσας αληθώς, καί παρρησία δεόμενος, υπέρ τών ψυχών ημών.

Έτερα  Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Έδωκας τό σώμά σου, πρός τάς βασάνους αοίδιμε, τήν ψυχήν δέ ετήρησας, άμωμον ακίβδηλον, πάσης αμαρτίας, καί τής δυσσεβείας, τών παρανόμων αικιστών, καί ανυψώσας τόν νούν μετάρσιον, πανόλβιε Χαράλαμπες, πρός τόν Δεσπότην καί Πλάστην σου, κατοικείν κατηξίωσαι, εις παστάδα ουράνιον.

Έδωκας τοίς δούλοις σου, τόν σόν θεράποντα Κύριε, Χαραλάμπη τόν ένδοξον, ίασιν αλάθητον, νόσων πολυτρόπων, καί καθαιρέτην τής πλάνης μέγιστον, διό σου τήν φιλάνθρωπον, οικονομίαν δοξάζομεν, πολυεύσπλαγχνε Κύριε, καί Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Χάριν ήν περ είληφας, παρά Θεού υπέρ έννοιαν, αθλοφόρε Χαράλαμπες, χάρις τών ιάσεων, πάσι παρεμφαίνει, καί τών θαυμασίων, η αναρίθμητος πληθύς, τάς δωρεάς σου κηρύττει Άγιε, άς όντως υπέρ λόγον τε, καί νoύν απείληφας ένδοξε, πρός Χριστού τού Θεού ημών, τών Μαρτύρων αγλάϊσμα.

Δόξα... Ήχος δ'

Έθυσας τώ Θεώ θυσίαν αινέσεως

Ιερουργών τώ Δεσπότη καί Κτίστη σου, ως ιερεύς εννομώτατος, ού καί τού πάθους γέγονας μιμητής, θεόφρον Χαράλαμπες, σεαυτόν γάρ θυσίαν ευπρόσδεκτον προσήγαγες, τώ διά σέ θυσίαν εαυτόν, τώ Θεώ καί Πατρί προσαγαγόντι. Διό συναγάλλη αυτώ εις ουρανίους σκηνώσεις, εν Εκκλησία τών πρωτοτόκων ώ καί πρεσβεύεις αδιαλείπτως, ίνα ρυσθώμεν οργής καί θλίψεως, οι τιμώντές σου τήν πανέορτον μνήμην, καί πόθω ζέοντι προσκυνούντες τήν σήν Κάραν, τήν άπειρα θαύματα βρύουσαν, καί λοιμώδη νόσον εκ ποδών ποιουμένην, σωτηρίαν τε καί ίασιν ημίν βραβεύουσαν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο διά σέ θεοπάτωρ προφήτης Δαυϊδ, μελωδικώς περί σού προανεφώνησε, τώ μεγαλείά σοι ποιήσαντι. Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών, σου. Σέ γάρ μητέρα πρόξενον ζωής ανέδειξεν, ο απάτωρ εκ σού ενανθρωπήσαι ευδοκήσας Θεός, ίνα τήν εαυτού αναπλάση εικόνα, φθαρείσαν τοίς πάθεσι, καί τό πλανηθέν ορειάλωτον ευρών πρόβατον, τοίς ώμοις αναλαβών, τώ Πατρί προσαγάγη, καί τώ ιδίω θελήματι ταίς ουρανίαις συνάψη Δυνάμεσι, καί σώση, Θεοτόκε, τόν κόσμον, Χριστός ό έχων τό μέγα, καί πλούσιον έλεος.

Είσοδος, τό, Φώς Ιλαρόν, Προκείμενον τής ημέρας, καί τά Aναγνώσματα.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 43, 9, 14)

Τάδε λέγει Κύριος. Πάντα τά έθνη συνήχθησαν άμα, καί συναχθήσονται άρχοντες εξ αυτών. Τίς αναγγελεί ταύτα εν αυτοίς; ή τά εξ αρχής τίς ακουστά ποιήσει; αγαγέτωσαν τούς μάρτυρας αυτών, καί δικαιωθήτωσαν, καί ειπάτωσαν αληθή. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καί εγώ μάρτυς Κύριος ο Θεός, καί ο παίς, όν εξελεξάμην ίνα γνώτε καί πιστεύσητέ μοι, καί συνήτε, ότι εγώ ειμι, έμπροσθέν μου ουκ εγένετο άλλος Θεός, καί μετ' εμέ ουκ έσται. Εγώ ειμι ο Θεός, καί ουκ έστι πάρεξ εμού ο σώζων. Εγώ ανήγγειλα καί εσωσα, ωνείδισα, καί ουκ ήν εν υμίν αλλότριος, υμείς εμοί μάρτυρες, καί εγω Κύριος ο Θεός. Ότι απ' αρχής εγώ ειμι, καί ουκ έστιν ό εκ τών χειρών μου εξαιρούμενος, ποιήσω, καί τίς αποστρέψει αυτό, ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, ο λυτρούμενος ημάς, ο άγιος Ισραήλ.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 3, 1-9)

Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, καί ου μή άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι, καί ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, καί η αφ' ημών πορεία σύντριμμα, οι δέ εισιν εν ειρήνη. Καί γάρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Καί ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτους, καί εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν, αυτούς, καί ως ολοκαρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Καί εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, καί ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, καί κρατήσουσι λαών, καί βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τούς αιώνας. Οι πεποιθότες επ' αυτόν συνήσουσιν αλήθειαν, καί οι πιστοί εν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις καί έλεος εν τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 5, 15-23 & 6, 1-3)

Δίκαιοι εις τόν αιώνα ζώσι, καί εν Κυρίω ο μισθός αυτών, καί η φροντίς αυτών παρά Υψίστω. Διά τούτο λήψονται τό βασίλειον τής ευπρεπείας, καί τό διάδημα τού κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τή δεξιά αυτού σκεπάσει αυτούς, καί τώ βραχίονι υπερασπιεί αυτών. Λήψεται πανοπλίαν, τόν ζήλον αυτού, καί οπλοποιήσει τήν κτίσιν εις άμυναν εχθρών. Ενδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, καί περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ανυπόκριτον. Λήψεται ασπίδα ακαταμάχητον, οσιότητα, οξυνεί δέ απότομον οργήν εις ρομφαίαν, συνεκπολεμήσει αυτώ ο κόσμος επί τούς παράφρονας. Πορεύσονται εύστοχοι βολίδες αστραπών, καί ως από ευκύκλου τόξου τών νεφών, επί σκοπόν αλούνται, καί εκ πετροβόλου θυμού πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι. Αγανακτήσει κατ' αυτών ύδωρ θαλάσσης, ποταμοί δέ συγκλύσουσιν αποτόμως. Αντιστήσεται αυτοίς πνεύμα δυνάμεως καί λαίλαψ εκλικμήσει αυτούς, καί ερημώσει πάσαν τήν γήν ανομία, καί η κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστών. Ακούσατε ούν βασιλείς καί σύνετε, μάθετε δικασταί περάτων γής. Eνωτίσασθε οι κρατούντες πλήθους, καί γεγαυρωμένοι επί όχλοις εθνών. Ότι εδόθη παρά Κυρίου η κράτησις υμίν, καί η δυναστεία παρά Υψίστου.

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος α'

Ευφραίνεσθε εν Κυρίω πόλεις τής Ελλάδος, καί σκιρτήσατε αγαλλόμεναι, τήν κάραν τού μεγαλομάρτυρος Χαραλάμπους, εν κόλποις κατέχουσαι, ως θησαυρόν βαθυτάλαντον καί ανεξάλειπτον, μεθ' ών καί ημείς οσημέραι, απαρυόμενοι εξ αυτής τά τών ιάσεων ρείθρα, τής πανώλους λοιμικής απαλλαττόμεθα νόσου, ευχαριστούντες Θεώ, τώ κηδεμόνι καί Σωτήρι τών ψυχών, καί τών σωμάτων ημών.

Ο αυτός

Τόν θείον αγώνα καλώς αγωνισάμενος Μάρτυς Χαράλαμπες, τής ουρανών βασιλείας οικήτωρ γέγονας, καί πρεσβεύεις υπέρ τού κόσμου παναοίδιμε, τό δέ καρτερικώτατόν σου σώμα, εν τή γή κατέλιπες, ίαμα σωτήριον τοίς αυτώ προσιούσι καί απτομένοις μετά πόθου, τήν δέ πάντιμόν σου κάραν, η Ελλάς εκτήσατο πλούτον αδάπανον, καί θησαυρόν πολύτιμον, δι' ής τών όντως εφετών τυγχάνει, καί τών εναντίων εκλυτρούται, επισκιάσει τής εν σοί θείας χάριτος.

Ο αυτός

Πίστει καί πόθω αναφλεχθείς, τώ πρός τόν Δεσπότην σου ζέοντι, και τώ μαρτυρίω τώ υπέρ Χριστού, ώσπερ κλίμακι χρησάμενος, ανήλθες πρός ουρανίους λειμώνας, κακείθεν τή θεόθεν δοθείση σοι χάριτι, εποπτεύεις τούς τελούντας τήν σεβάσμιον μνήμην σου, καί τούς σούς γεραίροντας αγώνας, καί τήν σήν πάντιμον κάραν κατασπαζομένους, Μάρτυς Χαράλαμπες.

Ο αυτός

Τά τού πονηρού ηκονημένα βέλη, απήμβλυνας Άγιε, τή τών σών άθλων αντιτυπία καί κατήσχυνας όφιν τόν αρχέκακον, καί τό τούτου όργανον, Σεβήρον τόν ασεβέστατον. Ακλινεί γάρ διανοία τή πέτρα ερηρεισμένος τής πίστεως, αδιάσειστος έμεινας, διό αι αντιφάσεις τής ασεβείας, ου κατίσχυσαν περιτρέψαι τήν στερράν σου ευσέβειαν. Ανθ' ών εν ουρανοίς συγχορεύεις Αγγέλοις, καί πρεσβεύεις αδιαλείπτως, υπέρ τών πίστει καί πόθω τιμώντων εν άσμασι, τήν πανσεβάσμιον κάραν σου.

Ο αυτός

Μεγαλομάρτυς Αθλητά τού Χριστού, Χαράλαμπες γενναιότατε, σύ ρωμαλέω φρονήματι, τόν όντως Θεόν μεγαλοφώνως εν σταδίω εκήρυξας, τών παρόντων καταφρονήσας ως προσκαίρων. Καί νύν εν ουρανοίς επαγαλλόμενος, σύν τοίς χοροίς τών Αγγέλων, απαύστως τόν Χριστόν, όν Υιόν Θεού παρρησία ωμολόγησας, ικέτευε ειρηνεύσαι τόν κόσμον, καί τήν πανώλεθρον λοιμικήν νόσον εξ ανθρώπων ποιήσαι, εκ κινδύνων λυτρούμενον, ημάς παντοίων αεί, τούς εν πίστει καί πόθω ασπαζομένους τήν σεβάσμιον κάραν σου, καί τήν αγίαν σου μνήμην εορτάζοντας.

Ο αυτός

Ρωμαλεότητι φρενών ωχυρωμένος θεσπέσιε, τάς βασάνους τών αθέων εις ουδέν ελογίσω, αλλ' ανδρείως ώρμησας πρός τά σκάμματα, τώ δέ θείω Πνεύματι λαμπρυνθείς τήν διάνοιαν, βασιλέα παρανομώτατον ήλεγξας, καί τήν ορθόδοξον πίστιν εκράτυνας. Καί νύν εν ουρανοίς τά γέρα τών σών πόνων κομισάμενος, απαύστως δοξολογείς τήν Αγίαν Τριάδα, καί πρεσβεύεις υπέρ τών πίστει καί πόθω τιμώντων, τήν σεβάσμιον κάραν σου.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Δεύτε φιλομάρτυρες πάντες, ευωχηθώμεν εν τή πανσέπτω πανηγύρει τού Αθλοφόρου, καί πνευματικώς πανηγυρίσωμεν. Σήμερον γάρ συγκαλείται ημάς, η πανσεβάσμιος πανήγυρις, Χαραλάμπους τού Ιερομάρτυρος, τράπεζαν ημίν παρατιθεμένη, τάς αριστείας τών παλαισμάτων αυτού, καί τήν πανεύφημον αυτού Κεφαλήν, ιάματα ως νάματα βλύζουσαν, πάσι τοίς πιστώς αυτή προσιούσι, καί αρυομένοις εξ αυτής ίασιν, ψυχών τε καί σωμάτων, καί δεινών απαλλαγήν, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ δυσωπούμεν, ως Θεού Μητέρα, ευλογημένη, πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'  Πανεύφημοι Μάρτυρες

Πανεύφημε Μάρτυς τού Χριστού, αθλητά Χαράλαμπες, σύ τόν Χριστόν ανεκήρυξας, Θεόν καί άνθρωπον, μέσον τού σταδίου, διό καί ηγώνισαι, κατά τών αντιπάλων ρωννύμενος, σθένει τού Πνεύματος, καί τόν στέφανον απείληφας, όθεν πάντες τήν κάραν σου σέβομεν.

Στίχ. Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται

Αβρύνεται σήμερον Ελλάς, πάσα η χριστώνυμος, κάραν τήν σήν γάρ εκτήσατο, ως κρήνην βρύουσαν, ιαμάτων ρείθρα, καί πλούτον αδάπανον, καί χάριν κενoυμένην μηδέποτε, νόσους τ' ελαύνoυσαν, λοιμικήν τε τήν πολύφθορον, εξ ανθρ' ωπων τών μακαριζόντων σε.

Στίχ. Τοίς αγίoις τοίς εν τή γή αυτού, εθαυμάστωσεν πάντα τά θελήματα αυτού εν αυτοίς

Νεκρόν αναστήσας δι' ευχής, ασεβείς κατέπτηξας, εξ ών καί πλείστους προσήγαγες, Χριστώ Πανόλβιε, καί τόν δαιμονώντα, ευθύς ιασάμενος, Γαλήνην Βασιλίδα ανείλκυσας, τής πλάνης δαίμονος, καί Χριστώ ταύτην προσήγαγες, εστεμμένην ως παρθενομάρτυρα.

Δόξα... Ήχος δ'

Τόν νοερόν αδάμαντα, τής υπομονής αδελφοί, τόν γενναιότατον αθλητήν, τόν δυσί στέμμασι κατεστεμμένον, Ιερωσύνης καί αθλήσεως, παρά τής δεξιάς τού παντάνακτος Θεού, Χαραλάμπη, τόν εν Μάρτυσι μέγιστον ευφημήσωμεν. Ούτος γάρ τόν αλάστορα καταπαλαίσας, τρόπαιον μέγα κατά πλάνης ανεστήσατο. Καί νύν εν ουρανοίς τόν Θεόν εξαιτείται, άφεσιν αμαρτιών ημίν παρασχείν, καί παντοίων νόσων απαλλαγήν, τοίς θερμώς προστρέχουσιν αυτώ, και τήν αγίαν αυτού Κάραν ευλαβώς ασπαζομένοις, καί τήν ετήσιον αυτού μνήμην μετά πόθου τελούσι, καί αιτουμένοις δι' αυτού τόν Θεόν ιλασμόν, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ παντοίων κινδύνων τούς δούλους σου φύλατε, ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σε δοξάζωμεν, τήν ελπίδα τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον  Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Ως στύλος ακλόνητος, τής Εκκλησίας Χριστού, καί λύχνος αείφωτος τής οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες, έλαμψας εν τώ κόσμω, διά τού μαρτυρίου, έλυσας τών ειδώλων, τήν σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημας.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα  Ήχος γ'

         Θείας πίστεως

Έργοις έλαμψας τής ευσεβείας, πλάνην έσβεσας κακοδοξίας, ως τού Χριστού στρατιώτης Χαράλαμπες, καί παρανόμων τάς φάλαγγας ήσχυνας, τροπαιοφόρος παμμάκαρ γενόμενος, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Θαύμα μέγιστον! πώς εν αγκάλαις, σύ εβάστασας Παρθενομήτορ, τόν εν δρακί αυτού τά πάντα συνέχοντα, καί εκ μαζών σου εξέθρεψας γάλακτι, τόν τροφοδότην καί πλάστην τής φυσεως, Κόρη πάναγνε, αυτόν εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα  Ηχός δ'

Επεφάνης σήμερον

Ως φωστήρ ανέτειλας εκ τής Εώας, καί πιστούς εφώτισας, ταίς τών θαυμάτων σου βολαίς, Ιερομάρτυς Χαράλαμπες, όθεν τιμώμεν τά θείά σου λείψανα.

Δόξα... Όμοιον

Ιερόν τό Πνεύμά σε Ιερομάρτυς, Ιερώς ανέδειξε, τό Ιερόν θύμα σοφέ, προσενεχθέν Ιερώτατε, τώ θείω λόγω, ώ θείως δεδόξασαι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μωϋσής εώρακε πυρφόρον βάτον, σέ τό πύρ βαστάσασαν, τό τάς ψυχάς φωταγωγούν, καί μή φλεχθείσαν Πανάμωμε, δρόσου δέ μάλλον, πλησθείσαν τής χάριτος.

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα  Ήχος γ'

Τήν ωραιότητα

Τήν καθαρότητα Μάρτυς τού βίου σου, καί τό υπέρλαμπρον τού μαρτυρίου σου, καταπλαγείσα η Ελλάς, βοά σοι ευφραινομένη. Σήμερον τιμώμέν σου, κεφαλήν τήν σεβάσμιον, θραύσον τά φρυάγματα, τών εχθρών ημών Άγιε, καί λύτρωσαι ημάς εκ τών κινδύνων, καί νοσημάτων τούς υμνούντάς σε.

Θεοτοκίον

Τήν απειρόγαμον θεογεννήτριαν, τήν τόν αχώρητον γαστρί χωρήσασαν, καί τόν τροφέα τού παντός, τώ γάλακτι θρεψαμένην, μόνην εξισχύσασαν, τής κατάρας λυτρώσασθαι, γένος τό ανθρώπινον, τήν πανάχραντον Δέσποιναν, υμνήσωμεν συμφώνως βοώντες. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Τό Α' Αντίφωνον τών Αναβαθμών τού δ' Ήχου.

Προκείμενον  Ήχος δ'

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται

Στίχ. Πεφυτευμένοι εν τώ οίκω Κυρίου, εν ταίς αυλαίς τού Θεού ημών εξανθήσουσιν

Πάσα πνοή

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν

Ο Ν'

Δόξα... Ταίς τού Αθλοφόρου...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός...

Καί τό Ιδιόμελον, Ήχος πλ. β'

Φάλαγγα θεοστεφή, φωτοφανούς Μάρτυρος, υπέρ Χριστού τυθείσαν Προθύμως, τόν αγιόλεκτον συνασπισμόν, τού Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, φιλομάρτυρες δεύτε τιμήσωμεν, καί τήν πανίερον μνήμην αυτού πνευματικώς τελέσαντες, πρός αυτόν βοήσωμεν. Τής λοιμικής απειλής, τόν ευσεβόφρονα λαόν σου ελευθέρωσον, καί λύτρωσαι ημάς από πάσης περιστάσεως.

Είτα ψάλλεται ο Κανών τής Θεοτόκου μετά τών Ειρμών εις ς' καί τού Αγίου οι δύο παρόντες εις η'.

Κανών α'  τού Αγίου

Ωδή α'  Ήχος πλ. β'

«Ως εν ηπείρω πεζευσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενoν, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν».

Χοροβατών εύφροσυνως τά νοητά, ουρανών σκηνώματα, καί λαμπόμενoς φωτί, ανεσπέρω ρύσαί με παθών, ταίς πρεσβείαις σου Σοφέ, όπως υμνήσω σε.

Η φωτοφόρος σου μνήμη ηλιακάς, απαστράπτει χάριτας, καί φωτίζει τούς πιστώς, εν αυτώ τιμώντάς σε χαράς, λαμπροτάτης αληθώς, Μάρτυς επώνυμε.

Ταίς τών αιμάτων ρανίσι τήν αλμυράν, απιστίας θάλασσαν, κατακλύσας ποταμός, ευσεβείας γέγονας Χριστού, καταρδεύων αληθώς, τήν Εκκλησίαν αεί.

Θεοτοκίον

Αμαρτιών καταιγίδες καί λογισμών, εναντία κύματα, καί παθών επαγωγαί, επ' εμέ διήλθοσαν, τή σή, Θεοτόκε κραταιά πρεσβεία, σώσόν με.

Κανών δεύτερος

Ωδή α'  Ήχος δ'

«Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα».

Τήν κάραν τήν πάνσεπτον, καί τά παλαίσματα Κύριε, υμνείν εφιέμενος, τού σού θεράποντος, θείαν έλλαμψιν, εξ ύψους εξαιτούμαι, δι' ής αναμέλψασθαι, ταύτα δυνήσομαι.

Σεβήρον τόν άθεον, τόν ωρυόμενον λέοντα, καθείλες Χαράλαμπες, σύν Κρίσπω άφρονι, τήν δυσσέβειαν, τήν τούτων άπελέγξας, ανθ' ών εστεφάνωσαι, χειρί τού Κτίστου σου.

Βασίλειον κόσμον σε, η Εκκλησία εκτήσατο, δαιμόνων διώκτην τε, θείε Χαράλαμπες, νοσημάτων τε, παντοίων ελατήρα, διό εορτάζει σου, τήν μνήμην Άγιε.

Θεοτοκίον

Μαρίαν τήν άχραντον, καί Θεοτόκον υμνήσωμεν, τό όρος τό άγιον, στάμνον τήν πάγχρυσον, τήν βαστάσασαν, τό φύσει θείον μάννα, τό τρέφον εκάστοτε, πιστούς τή χάριτι.

Καταβασία

«Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα».

Ωδή γ'

«Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε, Ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα, τής Ομολογίας σου».

Ουκ έστιν όλως εξειπείν, τών θαυμάτων τα πλήθη, άπερ έδρασας έτι, εν τώ βίω περιών, καί πρός Θεόν μετελθών, Αθλοφόρε, Μάρτυς αξιάγαστε.

Δυνάμει θεία κρατυνθείς, τό ανίσχυρον θράσος, τών ανόμων καθείλες, στρατιώτης ως στερρός, Χαράλαμπες αθλητά, ως οπλίτης θείας παρατάξεως.

Αιμάτων ρεύσαντες κρουνοί, σού τού σώματος πάσαν, ασεβείας τήν φλόγα, καί δεινήν πυρκαϊάν, κατέσβεσαν, τής τρυφής, τόν χειμάρρουν, σοί δέ προεξένησαν.

Θεοτοκίον

Αγίων Άγιον Θεόν, τέτοκας Παναγία, αγιότητος οίκος, δεδειγμένη καθαρός, καί Πύλη μόνος Χριστός, ήν διήλθε, σώζων τό ανθρώπινον.

Κανών δεύτερος

Τούς σούς υμνολόγους

«Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, πιστώς συνελθόντας εν ναώ τήν Κάραν προσκυνήσαί σου, τήν θείαν καί σεβάσμιον, φρούρει καί πολεμήτορος».

Νεκρόν νεανίαν αναστήσας, δαιμόνων οφθείς τε ελατήρ, πλήθη βροτών εξέστησας, καί τώ Χριστώ προσήγαγες, μαρτυρικώ εν αίματι, χειρών αρπάσας τού δράκοντος.

Δεύτε η πληθύς τών Χριστωνύμων, Κυρίου τόν Μάρτυρα πιστώς, αινέσωμεν καί στέψωμεν, αυτού τήν Κάραν άσμασι, πνευματικοίς τήν πάνσεπτον, πταισμάτων λύσιν ως εύρωμεν.

Θεοτοκίον

Υιόν τού Θεού τόν Θεόν Λόγον, τόν κόσμω αχώρητον παντί, εν τή γαστρί χωρήσασα, αγκάλαις σου εβάστασας, Παρθενομήτορ άχραντε, Χριστιανών καταφύγιον.

Καταβασία

«Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, πιστώς συνελθόντας εν ναώ τήν Κάραν προσκυνήσαί σου, τήν θείαν καί σεβάσμιον, φρούρει καί πολεμήτορος».

Κάθισμα  Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Στύλος άσειστος τής Εκκλησίας, λύχνος άσβεστος τής οικουμένης, Αθλοφόρε ανεδείχθης Χαράλαμπες, καί αναλάμψας ηλίου φαιδρότερον, τήν τών ειδώλων ελαύνεις σκοτόμαιναν, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τά στίφη τών πιστών, ευσεβώς συνελθόντα, τόν Μάρτυρα Χριστού, Χαραλάμπη τόν μέγαν, αξίως ευφημήσωμεν, ευσεβείας τόν πρόμαχον, αδαμάντινον, καί δυσσεβών καθαιρέτην, τόν κηρύξαντα, Θεόν τού σύμπαντος κόσμου, Χριστόν τόν θεάνθρωπον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μαρία τό σεπτόν, τού Δεσπότου δοχείον, ανάστησον ημάς, πεπτωκότας εις χάος, δεινής απογνώσεως, καί πταισμάτων καί θλίψεων, σύ γάρ πέφυκας, αμαρτωλών σωτηρία, καί βοήθεια, καί κραταιά προστασία, καί σώζεις τούς δούλους σου.

Ωδή δ'

«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα».

Ωραίος γέγονας, χρισθείς εν αίματι, τής σεπτής μαρτυρίας καί καλλοναίς, ταύτης κατηγλάϊσαι, Χαράλαμπες τών αθλητών, εγκαλλώπισμα καί στήριγμα.

Δαιμόνων ξόανα, τή σή συνέτριψας, Αθλοφόρε, ανδρεία, ναόν σαυτόν, τού Αγίου Πνεύματος, καί καρτερίας αψευδούς, στήλην δείξας καί υπόδειγμα.

Εις ύψος αίροντες, τάς χείρας Ένδοξε, οι τού σκότους προστάται σού τάς πλευράς, έξεον τοίς όνυξι, τήν δι' αιώνος αληθή, προξενούντές σοι απόλαυσιν.

Θεοτοκίον

Ισχύς καί ύμνησις, Χριστός ο Κύριος, ο εκ σού ανατείλας υπερβολή, Πάναγνε χρηστότητος, καί λυτρωσάμενος ημάς, τής αρχαίας παραβάσεως.

Κανών δεύτερος

Ο καθήμενος εν δόξη

«Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, ανεδέξατό σε, ώσπερ χρυσοπτέρυγα πέλειαν, εις ουρανίους σκηνώσεις ανιπτάμενον, ως αήττητον, αγωνιστήν καί περίδοξον».

Λαμπρυνόμενος τώ φέγγει, τού Θεού Μάρτυς ένδοξε, πρό βημάτων έστης, τών παρανομούντων αδείμαντος, καί τόν Χριστόν ελευθέρως ανεκήρυξας, Θεόν τέλειον, φύσιν βροτών ενδυσάμενον.

Μέγας όντως ανεδείχθη, θησαυρός καί πολύολβος, η τιμία Κάρα, σού τού αηττήτου Χαράλαμπες, πολυποικίλους τάς νόσους, τήν πανώλην τε, απελαύνουσα, νόσον δυνάμει τού Πνεύματος.

Θεοτοκίον

Τήν πανάχραντον Mαρίαν, Θεοτόκον υμνήσωμεν, τήν γεννησαμένην, τής δικαιοσύνης τόν Ήλιον, τήν επουράνιον πύλην τήν εισάγουσαν, τούς δοξάζοντας, ταύτην Θεού εις βασίλεια.

Καταβασία

«Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, ανεδέξατό σε, ώσπερ χρυσοπτέρυγα πέλειαν, εις ουρανίους σκηνώσεις ανιπτάμενον, ως αήττητον, αγωνιστήν καί περίδοξον».

Ωδή ε'

«Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ, τάς τών Ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον».

Τό θείον πάθος τού δι' ημάς, πάθη υπομείναντος στερρώς, Μάρτυς Χριστού μιμησάμενος, φέρεις τάς εν όλω σώματι ένδοξε, τών ήλων προσηλώσεις καρτερικώτατα.

Τήν αλογίαν τών διωκτών, Λόγος ο συνάναρχος Πατρί, επανορθούμενος Πάνσοφε, λόγον τοίς αλόγοις σαφώς εντίθησι, λυθήναι τών δεσμών σε διαγορεύουσι.

Τοίς οβελίσκοις περονηθείς, έτρωσας καρδίαν τού δεινού, τών γηγενών πολεμήτορος, λόγχη τής ανδρείας καί καρτερίας σου, θεόφρoν Αθλοφόρε αξιοθαύμαστε.

Θεοτοκίον

Τώ θείω φέγγει σου Αγαθή, τήν εσκοτισμένην μου ψυχήν, ταίς ηδοναίς, φωταγώγησον, καί πρός σωτηρίας τρίβον οδήγησον, η μόνη τόν σωτήρα Χριστόν κυήσασα.

Κανών δεύτερος

Εξέστη τά σύμπαντα

«Εξίστανται σύμπαντες, επί τή θεία δόξη σου, σού γάρ πανσεβάσμιος η Κάρα, νόσους ελαύνει, διώκει δαίμονας, καί πάσι προστρέχουσι πιστοίς, ίασιν χαρίζεται, καί κακών απολύτρωσιν».

Σωμάτων νοσήματα, καί τών ψυχών Χαράλαμπες, παύονται τής θείας κεφαλής σου, προσκυνουμένης, καί τιμωμένης σεπτώς. Χριστός γάρ δεδώρηται ημίν, ταύτην ιατήριον, καί δεινών αμυντήριoν.

Εξέστησαν δαίμονες, καί Ελληνες οι άθεοι, βλέποντες τάς χείρας κεκομμένας, καί κρεμαμένας τού σώματός σου δεινώς, Δουκός τού παντόλμου υβριστού, σύ δ' ως χριστομίμητος, τούτον αύθις υγίανας.

Θεοτοκίον

Ο Λόγος Πανάμωμε, Θεού ο ενυπόστατος, ώσπερ υετός επί τόν πόκον, εν τή γαστρί σου κατήλθεν άχραντε, καί πάσαν τήν φύσιν τών βροτών, έσωσε τώ καύσωνι, ξηρανθείσαν τού πτώματος.

Καταβασία

«Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα».

Ωδή ς'

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοω σοι. Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Λαμπτήρ εχρημάτισας, τώ τών άθλων σου φωτί, φωταγωγών τά πέρατα, ομολογών τό όνομα τού Χριστού, τυράννων ενώπιον, Αθλοφόρε Κυρίου αξιάγαστε.

Ενθέου πυρούμενος, αγαπήσεως πυρί, τώ δροσισμώ τής πίστεως, τών δυσσεβούντων έσβεσας τήν πυράν, Χριστού τά θαυμάσια, τοίς απίστοις δεικνύων Αξιάγαστε.

Ζωής εφιέμενος, αθανάτου τής σαρκός, Χαράλαμπες ενέκρωσας, τάς εμπαθείς κινήσεις καί προσευχή, νεκρούς εξανέστησας, ανυμνών τόν εν πάσί σε δοξάσαντα.

Θεοτοκίον

Παθών με κλονούμενον, εναντίαις προσβολαίς Μήτερ Θεού στερέωσον, ως απαθείας τέξασα τήν πηγήν, πρός σέ γάρ κατέφυγον, τών ανθρώπων τό μέγα καταφύγιον.

Κανών β'

Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον

«Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν τού Παμμάκαρος, δεύτε τήν πάντιμον, κάραν αυτού ασπασώμεθα, καί τών δεινών τήν λύτρωσιν κομισώμεθα».

Πηγήν ιάσεων έχοντες, τήν κάραν τήν σεπτήν σου Χαράλαμπες, θερμώς προστρέχομεν, ταύτη προσκύνησιν νέμοντες, καί τόν Θεόν υμνούντες τόν σέ δοξάσαντα.

Μεγίστην χάριν απείληφας, θεόθεν αθλητά γενναιότατε, Μάρτυς Χαράλαμπες, κάραν τήν σήν γάρ ο Κύριος, τών ιαμάτων κρήνην σαφώς ειργάσατο.

Θεοτοκίον

Τό πύρ εν σοί τής θεότητος, εσκήνωσεν αγνή θεονύμφευτε, καί ου κατέφλεξε, τήν σήν νηδύν παμμακάριστε, εδρόσισε δέ μάλλον καί κατεφώτισε.

Καταβασία

«Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν τού Παμμάκαρος, δεύτε τήν πάντιμον, κάραν αυτού ασπασώμεθα, καί τών δεινών τήν λύτρωσιν κομισώμεθα».

Κοντάκιον  Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Θησαυρόν πολύτιμον η Εκκλησία, τήν σήν κάραν κέκτηται, Ιερομάρτυς Αθλητά, τροπαιοφόρε Χαράλαμπες, διό καί χαίρει τόν Κτίστην δοξάζουσα.

Ο Οίκος

Τόν στερρόν οπλίτην, καί Χριστού στρατιώτην καί μέγαν εν Μάρτυσι, Χαραλάμπη τόν πανένδοξον, συνελθοντες ευφημήσωμεν, υπέρ Χριστού γάρ καί τής αληθείας λαμπρώς ηγωνίσατο, καί τήν ορθόδοξον πίστιν τρανώς ανεκήρυξε, τήν πλάνην τών ειδώλων κατήργησε, βασιλέα παρανομώτατον ήλεγξε, καί τήν κάραν ετμήθη, χαίρων καί αγαλλόμενος, διό καί τόν στέφανον είληφε παρά τής δεξιάς τού Υψίστου, καί συμπολίτης Αγγέλων εγένετο. Όθεν η Εκκλησία τών Ορθοδόξων, τούτου τήν πάντιμον κάραν κατασπαζομένη, καί ευφημίαις καταστέφουσα, καί πολλών δεινών καί νόσων απαλλαττομένη, χαίρει τόν Κτίστην δοξάζουσα.

Συναξάριον

Τή Ι' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου ιερομάρτυρος Χαραλάμπους.

Στίχοι

·        Κατηξιώθης, Χαράλαμπες, εκ ξίφους,

·        Καί λαμπρότητος καί χαράς τών Μαρτύρων.

·        Τή δεκάτη Χαράλαμπες, εόν ετμήθης από λαιμόν.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Μάρτυρες, Βάπτος καί Πορφύριος, οι τιμωρούντες τόν Άγιον Χαραλάμπη, ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

·        Πορφύριος καί Βάπτος εκ κοινού ξίφους,

·        Αθλήσεως βάπτουσι κοινήν πορφύραν.

Τή αυτή ημέρα, αι πιστεύσασαι Άγιαι τρείς γυναίκες ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

·        Τάς τρείς γυναίκας αρρενωπούς μηνύει,

·        Άρρην αριθμός, ο τρία, πρός τό ξίφος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων καί Παρθένων, Ενναθά, Ουαλεντίνης, καί Παύλου.

Στίχοι

·        Εις αρραβώνα παρθένοις κόραις δύο,

·        Ο νυμφίος δίδωσι θάρσος πρός φλόγα.

·        Εκείνος ούτος Παύλος ο Χριστού φίλος,

·        Χριστού πόθω τράχηλον εκτετμημένος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Αναστασίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Στίχοι

·        Αναστάσιος, τόν δρόμον τείνων πρόσω,

·        Γής εξαναστάς πρός τόν Υψιστον τρέχει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημων Ζήνωνος.

Στίχοι

·        Ζήνων τά τερπνά τής Εδέμ ζητών μόνα,

·        Εις τέρψιν είχε τήν λύσιν τού σαρκίου.

Ταίς τών αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Οι Παίδες εν Bαβυλώνι, καμίνου φλόγα ουκ έπτηξαν, αλλ' εν μέσω πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών πατέρων ημών».

Προσομιλών ταίς βασάνοις καί τώ πυρί λιπαινόμενος, Αθλοφόρε Χριστού, ως χρυσίου, οβρυζότερος γέγονας, καί ιερόν ανάθημα, αληθώς εχρημάτισας.

Τών προσευχών τή δρόσω, παρανομούντων η κάμινος, κατεσβέσθη Σοφέ, καί ερύσθης μελωδών τώ ποιήσαντι, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Τή παρατάσει τών άθλων, δένδρον εφάνης υψίκομον, συσκιάζων πιστούς, εκ φλογώδους αμαρτίας κραυγάζοντας. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Η τήν χαράν δεξαμένη, εν τή πανάγνω νηδύϊ σου, Θεοτόκε Αγνή, ευφροσύνης τήν καρδίαν μου πλήρωσον, τό κατηφές διώκουσα, τών παθών αειπάρθενε.

Κανών δεύτερος

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει

«Ανυμνούμέν σε βοώντες, χαίροις ένδοξε Μάρτυς Χαράλαμπες, τήν θείαν κάραν σου γάρ, ημίν σύ δεδώρησαι, ως κρήνην βρύουσαν, πλούτον άσυλον, τόν τάς ψυχάς ευφραίνοντα, τών πιστώς σε δοξαζόντων».

Μεγαλύνομεν τούς άθλους σου θεσπέσιε, Μεγαλομάρτυς Χριστού, καί τούς αγώνας τούς σούς, ειδώλων σεβάσματα γάρ καταβέβληκας, καί κατήργησας, τήν τών δαιμόνων έπαρσιν, παναοίδιμε γενναίως.

Ως φωστήρ αειλαμπέστατος ανέτειλεν, ημίν η κάρα σου, τής πλάνης τής ζοφεράς, κινδύνων καί θλίψεων ημάς εξαίρουσα, νοσημάτων τε, τών ολεθρίων ρύεται, καί δωρείται τήν υγείαν.

Θεοτοκίον

Ανατέταλκεν ο μέγας καί ανέσπερος, Ήλιος πάσι βροτοίς, εκ τής νηδύος τής σής, καί πάντας εφώτισε φωτί τής γνώσεως, τούς κραυγάζοντας. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Καταβασία

«Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί».

Ωδή η'

«Εκ φλογός τοίς οσίοις δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι. Σε υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Ταίς ροαίς τών αιμάτων έτι σταζόμενος, τών στιγμάτων τώ κάλλει ωραϊζόμενος, τώ νικητικώ, ευπρεπώς διαδήματι, κεκαλλωπισμένος, Θεώ παρέστης Μάρτυς.

Τών βασάνων τά πλήθη ου κατεκάλυψαν, τήν ανδρείαν σου Μάρτυς καί γενναιότητα, ή τών διωκτών, ουκ ημαύρωσεν ένστασις, σού τήν λαμπροτάτην, θεόφρον καρτερίαν.

Ιερεύς τε καί Μάρτυς ακαταγώνιστος, στρατιώτης γενναίος καί στύλος άσειστος, έρεισμα πιστών, ασεβείας αντίπαλος, όντως ανεδείχθης, θεόφρον Αθλοφόρε.

Θεοτοκίον

Ο τά πάντα ποιήσας θείω βουλήματι, βουληθείς εν γαστρί σου ώκησεν Άχραντε, ρεύσαντας ημάς, αναπλάσαι βουλόμενος, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Κανών δεύτερος

Παίδας ευαγείς

«Μέγας αρωγός τών Ορθοδόξων, καί ρύστης εκ τών κινδύνων αναδέδειξαι, πάνσοφε Χαράλαμπες, ρύη καί γάρ πάντοτε, πάντας τούς προστρέχοντας τή σεπτή κάρα σου, καί λύσιν τών κακών αιτουμένους, καί υπερυψούντας, Χριστόν εις τούς αιώνας».

Έστης εν σταδίω τού Σεβήρου, στερέμνιος οίά περ αδάμας τις, στύλος τ' απερίτρεπτος, ένδοξε Χαράλαμπες, καί τόν Χριστόν εκήρυξας Θεόν καί άνθρωπον, καί όλως ουχ υπέκλινας Μάκαρ, ταίς τών παλαμναίων, θωπείαις θυμοβόροις.

Λύσον τάς σειράς μου τών πταισμάτων, υμνούντος τήν κάραν σου Χαράλαμπες, τήν αεί πηγάζουσαν, νάματα ιάσεων, αμπλακημάτων άφεσιν εμοί δωρούμενος, δεινής τε απολύτρωσιν νόσου, σέ υμνολογούντι εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ρόδον εν ακάνθαις ευρηκώς σε, καί άνθος εν ταίς κοιλάσι τό πανεύοσμον, κρίνον τε πανάσπιλον, Δέσποινα Θεόνυμφε, ο σός Νυμφίος άνωθεν εν σοί εσκήνωσε, καί κόσμον ευωδίασε πάντα, σέ υπερυψούντα εις πάντας τούς αιώνας.

Καταβασία

«Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ού τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς σέ μακαρίζομεν».

Ου πύρ, ου ξίφος αλλ' ουδέ θάνατος, ου διωγμός, ου θλίψις, ου λιμός, ουδέ κίνδυνος, ού βασάνων παντοίων επίνοια, ίσχυσε τής αγάπης, όντως χωρίσαι σε, τού πεποιηκότος, Αθλητά αξιοθαυμαστε.

Ξεσμοίς ονύχων, τούς τής νεκρώσεως, αποβάλων χιτώνας, ταίς στολαίς ταίς εξ αίματος, σεαυτόν Αθλοφόρε εκόσμησας, όθεν σύν παρρησία Μάρτυς αήττητε, πάντων τώ Δεσπότη, καί Θεώ χαίρων παρίστασαι.

Χαράς καί θείας όντως λαμπρότητος, παρεκτική η μνήμη σου τώ κόσμω ανέτειλε, τών παθών τόν χειμώνα διώκουσα, πάντας φωταγωγούσα, ήν εορτάζοντες, σχοίημεν πταισμάτων, ιλασμόν ταίς ικεσίαις σου.

Θεοτοκίον

Παθών κλυδώνιον συνταράσσει με, καί τών κακών βυθίζει τρικυμία Πανάμωμε, κυβερνήτην Χριστόν η κυήσασα, χείρά μοι βοηθείας έκτεινον σώσόν με, μόνη προστασία, τών πιστώς μακαριζόντων σε.

Κανών δεύτερος

Άπας γηγενής

«Άπαντες πιστοί, τή κάρα προσέλθωμεν τού σεπτού Μάρτυρος, πάντων ο δεσπόζων γάρ, μεγίστην χάριν ταύτη παρέσχετo, όθεν ελαύνει δαίμονας, παύει νοσήματα, καί δωρείται, πάσι τοίς προσψαύουσιν, ευεξίαν καί ρώσιν καί έλεος».

Γή καί ουρανός, εξίσταται σήμερον επί τοίς θαύμασι, τού μεγαλομάρτυρος, δαιμόνων στίφη γάρ εκδιώκονται, καί τοίς νοσούσι δίδοται ρώσις τού σώματος, καί λοιμώδης νόσος καταπαύεται, τή προσψαύσει τής κάρας σου Ένδοξε.

Στώμεν ευλαβώς, εν οίκω Θεού ημών, καί προσκυνήσωμεν, κάραν τήν σεβάσμιον, τήν όντως θείαν καί αξιέπαινον, τήν φοινιχθείσαν αίματι τού θείου Μάρτυρος, καί τελούσαν θαύματα παράδοξα, ως στεφθείσαν χειρί Παντοκράτορος.

Θεοτοκίον

Υμνους παρ' ημών, προσδέχου Θεόνυμφε θεοχαρίτωτε, Μήτερ τού Θεού ημών, καί τήν σήν χάριν αντιδεδώρησο, τοίς ευλαβώς σε μέλπουσιν ημίν τοίς δούλοις σου, τόν Χριστόν δέ, όν αρρήτως τέτοκας, ημίν ίλεων Κόρη απέργασαι.

Καταβασία

«Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν, τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Ενθέως πυρσευόμενος, τώ πόθω τού Παντάνακτος, τόν υπερήφανον όφιν, ανδρείως μάκαρ καθείλες, καί τύραννον απάνθρωπον, Σεβήρον τόν παράφρονα, ήλεγξας ώ Χαράλαμπες, καί τόν μισθόν εκομίσω, παρά τού πάντων Δεσπότου.

Θεοτοκίον

Μαρία καταφύγιον, Χριστιανών τό καύχημα, φύλαττε σκέπε σούς δούλους, εκ πάσης βλάβης ατρώτους, κινδύνων εξελού ημάς, τούς πόθω ευφη μούντάς σε, καί πάσης περιστάσεως, ταίς σαίς πρεσβείαις χρωμένη, πρός τόν Υιόν καί Θεόν σου.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν τρία Στιχηρά Προσόμοια, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος α'  Τών oυρανίων ταγμάτων

Οι τής Ελλάδος νύν παίδες δεύτε συνδράμετε, καί τήν τιμίαν κάραν, κατασπάσασθε πάντες, τού θείου Χαραλάμπους, τήν τόν Χριστόν εν σταδίω κηρύξασαν, καί απελέγξασαν πλάνην τών δυσσεβών, καί τόν Κτίστην μεγαλύνασαν.

Τοίς ουρανίοις Αγγέλοις νύν συνηρίθμησαι, καί παρεστως Τριάδι, τή αγία Τρισμάκαρ, αυτήν καθικετεύεις υπέρ ημών, τών εν πίστει τιμώντων σου, τήν πανσεβάσμιον κάραν, καί τών δεινών, αιτουμένων απολύτρωσιν.

Λαμπροφανής καί πανένδοξος ανατέταλκεν, εν τή Ελλάδι πάση, η πανέορτος μνήμη, τού θείου Χαραλάμπους, διό περ λαμπρώς, εορτάζει κατέχουσα, τήν πανσεβάσμιον κάραν, τήν τόν Χριστόν, ως θεάνθρωπον κηρύξασαν.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Ώσπερ αλάβαστρον πλήρες, η τιμία σου κάρα θεσπέσιε, προχέει οίόν τι μύρον πολύτιμον, τά ιάματα, τούς τε πιστούς ευωδιάζει θαυμασίως, καί τούς μετά πίστεως αυτή προσιόντας, τών δεινών πάντων ρύεται, τήν δυσώδη τε πλάνην, καί νόσους παντοίας, καί τήν πανώλην λοιμικήν καταπαύουσα, ευρωστίαν δωρείται πάσι, καί ειρήνην καί μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον  Ήχος πλ. α’

Mακαρίζομέv σε, Θεοτόκε παρθένε, καί δοξάζομέν σε οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγή τών ψυχών ημών.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις.

Δίδοται δέ καί άγιον Έλαιον τοίς άδελφοίς.

Εις τήν Λειτουργίαν, τά Τυπικά, καί εκ τών Κανόνων η γ' καί ς' Ωδή.

Ο Απόστολος, Πρός Τιμόθεον Β'

Τέκνον Τιμόθεε, ενδυναμού...

Ευαγγέλιον κατά Ιωάννην

Είπεν ο Κύριος τοίς εαυτού μαθηταίς, Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ϊνα αγαπάτε αλλήλους...

Κοινωνικόν

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια